Historia trawników sięga średniowiecza. Pierwsza wzmianka dotyczyła ogródka ziołowego , który otoczony był trawnikiem, w średniowiecznym klasztorze. Pierwsze większe trawniki zakładano w Anglii, która do dziś słynie z przepięknych ogrodów. Osoby świeckie jak i duchowne spacerując w ogrodach, odpoczywali rozkoszując się widokiem kolorowych rabat kwiatowych rosnących pośrodku zielonego trawnika. W tym okresie trawniki to głównie pastwiska, udeptane i nawożone (naturalnie!) przez owce. Z czasem trawniki zaczęły służyć do rozgrywania różnych gier i turniejów. Już w tamtych czasach zaczęto na płaskich terenach układać trawniki z kwadratowych płatów darni. Przez wiele wieków metodę tę przekazywano z ojca na syna. Była ona bardzo popularna. Dopiero w XVIII wieku w Anglii i na kontynencie zaczęto zakładać pierwsze trawniki przez wysiew nasion dziko rosnących kostrzew i mietlic. Do sporządzania mieszanek używano tylko nasion traw niskich. Nie wysiewano traw typowo pastewnych, a trawniki koszono krótką kosą. Wspominając historię trawnika, nie można pominąć ważnego wynalazku, który w zasadniczy sposób zmienił metody zakładania i pielęgnacji trawników. Była nim kosiarka. W 1830 r. Anglik Edwin Budding wynalazł kosiarkę bębnową (cylindryczną). Około 1900 r. skonstruowano pierwszą kosiarkę spalinową. Od momentu wynalezienia kosiarki, która tnie trawę jak nożyce, można kosić trawniki dokładnie i bez większych kłopotów. Najłatwiej i najdokładniej kosi się trawę kosiarkami spalinowymi, które obecnie są w powszechnym użyciu. Krótko przed drugą wojną światową skonstruowano spalinową kosiarkę rotacyjną, która kosi tylko przy bardzo szybkich obrotach. Dokładność koszenia jest gorsza niż kosiarki bębnowej, lecz można nią kosić także wysoką trawę. W zasadzie jakość jej koszenia jest uznawana za wystarczającą. Dość droga kosiarka bębnowa jest nadal powszechnie używana do pielęgnacji trawników golfowych, na stadionach sportowych, jak również na tzw. luksusowych trawnikach angielskich.
Źródło: Ogrodnik64
Od właściwego przygotowania podłoża pod trawnik zależy jakość naszego trawnika. Planując trawnik, z którego będziemy zadowoleni, musimy być przygotowani na szereg prac związanych z przygotowaniem podłoża i późniejszą pielęgnacją.
Przygotowanie podłoża pod trawnik składa się z kilku etapów.
1.Prace porządkowe. Wszelkie pozostałości po budowie, rozbiórce budynków ma niekorzystny wpływ na glebę i rośliny. Należy pozbyć się wszelkiego rodzaju zanieczyszczeń – gruz, resztki wapna murarskiego, folie, cegły i kamienie. Jeśli teren będzie zanieczyszczony, możemy się spodziewać niespodzianek na trawniku w postaci placów żółknącej i zasychającej trawy. Dopiero po dokładnym uprzątnięciu możemy ocenić, w jakim stanie jest nasza gleba.
2. Bardzo ważną czynnością jest oczyszczenie ziemi pod przyszły trawnik z wszelkich chwastów jednorocznych i wieloletnich. Całkowite usunięcie chwastów jest raczej niemożliwe jednak należy zrobić wszystko żeby jak najbardziej ograniczyć ich ilość w glebie. Najlepsze efekty przynosi zastosowanie herbicydu nieselektywnego (będzie niszczyć zarówno jednoroczne jak i wieloletnie chwasty), który wniknie do całej rośliny i zniszczy jej część nadziemną jak i korzenie. Herbicyd nieselektywny należy użyć w odpowiednim momencie, kiedy chwasty znajdują się w fazie wzrostu. Po użyciu herbicydu należy odczekać jakiś czas aby herbicyd mógł wniknąć do rośliny i rozłożyć ją. Na szczególnie zachwaszczonym terenie warto jest po zastosowaniu pierwszego oprysku poczekać aż chwasty znowu odrosną (a stanie się tak na pewno) i spryskać je ponownie herbicydem. Zazwyczaj pierwszą dawkę herbicydu stosuje się jesienią, a kolejną na wiosnę przed założeniem trawnika. Do kolejnych prac można przystąpić ok. 3 tygodnie po zastosowaniu herbicydu.
Jeżeli nie chcemy używać herbicydów w ogrodzie, pozostanie mechaniczne oczyszczenie gleby z chwastów. W przypadku dużych powierzchni ziemi pod trawnik, jest to jednak bardzo pracochłonne.
3. Przygotowanie gleby pod trawnik – przekopywanie i badanie odczynu. Przygotowanie gleby jest bardzo istotne, ponieważ decyduje o późniejszych wzroście trawy. Gleba pod trawnikiem powinna być żyzna, przepuszczalna i umiarkowanie wilgotna. Jeśli mamy inną to musimy dosypać żyznej ziemi lub kompostu (w przypadku gleby piaszczystej) lub piasku (w przypadku ziemi gliniastej). Często ten etap prac wiąże się z wymianą wierzchniej warstwy ziemi, na bardziej żyzną. Jeżeli na naszym terenie jest słaba ziemia, uboga w składniki pokarmowe lub jest zbyt ciężka i gliniasta, należy zebrać jej wierzchnią warstwę ok. 8-10 cm i zastąpić ją nową żyzną i przepuszczalną ziemią. Czasem w przypadku gleby gliniastej wystarczy rozłożyć ok. 3 – 5 cm warstwę piasku i wymieszać go z glebą aby ziemię pod trawnik rozluźnić. Jeżeli natomiast gleba jest zbyt lekka, rozsypujemy 5-centymetrową (3 – 4 kg/m²) warstwę kompostu lub odkwaszonego substratu torfowego (chyba, że glebę trzeba zakwasić, wówczas stosujemy torf ogrodniczy kwaśny) i mieszamy ją z glebą. Warto też sprawdzić jej pH. Trawniki najlepiej rosną na glebie lekko kwaśnej (pH 5,5 – 6,5) .Aby zwiększyć zasadowość gleby o 1 pH należy dodać wapna gaszonego w ilości 300 g/m² gleby. Aby zwiększyć kwasowość o 1 pH dajemy siarczan amonu w ilości 70 g/m² gleby lub torf nieodkwaszony w ilości 3 – 4 kg/m²
4. Jeżeli zakładamy trawnik na podmokłym terenie należy go koniecznie zmeliorować czyli odwodnić. W przeciwnym razie po każdym deszczu na trawniku będą widoczne duże kałuże wody. Odwodnienie polega na odprowadzeniu nadmiaru wody z powierzchni trawnika. Jednym z najprostszych sposobów odwodnienia jest użycie gruboziarnistego piasku lub drobnego żwirku i utworzenie z niego drenażu. W tym celu należy zdjąć ok. 30 cm wierzchnią warstwę gleby i rozłożyć warstwę drenażową z piasku. Grubość takiej warstwy drenażowej powinna wynosić ok. 5-10 cm. Należy ją dobrze ubić, a następnie rozłożyć na niej wcześniej zebraną ziemię ogrodową. Poziom ziemi powinien zostać taki sam. Jeżeli teren jest zbyt duży żeby wyłożyć pod nim warstwę żwiru, warto jest wykonać drenaż za pomocą rur i odpływów.
5. Jeżeli wykonywaliśmy warstwę drenażową, to siłą rzeczy ziemię już przekopaliśmy. Jeżeli jednak wykonanie drenażu nie było konieczne, pamiętajmy aby ziemię pod trawnik przekopać na głębokości 20-25 cm. Najlepiej jest przekopywać glebę kiedy jest umiarkowanie wilgotna. Najlepsze efekty przynosi przekopywanie łopatą lub widłami, jednak jeżeli nie ma się na to siły można użyć kultywator mechaniczny. Podczas przekopywania należy usuwać wszelkie kamienie, korzenie i wieloletnie chwasty jakie pozostały jeszcze w ziemi. Wierzchnią warstwę gleby należy przekopać na głębokość szpadla, a następnie wyrównać grabiami. Po obfitym podlaniu należy odczekać około 2 tygodni, aby grunt się ustabilizował. Aby przyspieszyć ten proces można podłoże zwałować. Po ubiciu podłoża najprawdopodobniej zaczną kiełkować chwasty, należy je ponownie usunąć.
6. Nawożenie najlepiej wykonać w trakcie przygotowywania gleby. Aby zasilić podłoże w niezbędne składniki mineralne można wybrać jeden z dostępnych na rynku nawozów startowych lub nawóz uniwersalny do trawników. Granulki nawozów należy bezwzględnie i staranie wymieszać z glebą. Ziemię, która jest kiepskiej jakości (zniszczona w czasie budowy) przed zakładaniem trawnika zasilić możemy także kompostem. Rozkłada się go warstwą 5 cm i płytko miesza z podłożem.
Pamiętajmy, że podczas przygotowywania podłoża pod trawnik nie należy łączyć wapnowania z nawożeniem organicznym i mineralnym, ponieważ w wyniku reakcji chemicznych, jakie wtedy zachodzą, część związków staje się niedostępna dla roślin.
7. Rozbijanie grud ziemi. Jeżeli podczas kopania ziemia zbija się w duże grudy, których nie rozbijemy może to spowodować nierówne osiadanie ziemi, a w końcu sprawi, że powierzchnia trawnika będzie nierówna. Dlatego każda grudę ziemi najlepiej rozdeptać butami lub rozdzielić na małe kawałki widłami lub łopatą. Jeżeli teren jest duży, można do tego celu użyć kultywatora, ustawiając go na małą głębokość. Kolejnym etapem przy zakładaniu trawnika jest wyrównanie podłoża. Osiąga się to przez wielokrotne grabienie i wałowanie powierzchni, aż stanie się ona idealnie równa. Wałowanie podłoża ma na celu wyrównanie powierzchni oraz zagęszczenie gleby. Wykonujemy je specjalnym walcem – raz w jedną, a raz w drugą stronę, a następnie po przekątnej. Aby sprawdzić, czy gleba dostatecznie osiadła – stajemy na niej, jeżeli zostawiamy wgłębienie należy ponownie wałować powierzchnię, aż stanie się twarda.
8. Po ubiciu konieczne jest wyrównanie powierzchni. Jest to ostatni etap przygotowywania ziemi pod trawnik. Grabienie powtarzamy do momentu gdy teren będzie zupełnie płaski.
Na tak przygotowanym gruncie można rozkładać trawnik z rolki lub siać nasiona traw. Trawnik zakładamy od kwietnia do września. Należy pamiętać , aby brać pod uwagę warunki atmosferyczne! (lipiec jest miesiącem w którym należy intensywniej podlewać)
Od właściwego przygotowania podłoża pod trawnik zależy jakość naszego trawnika. Planując trawnik, z którego będziemy zadowoleni, musimy być przygotowani na szereg prac związanych z przygotowaniem podłoża i późniejszą pielęgnacją.